“Studiekeuze? Oh, daar houd ik me helemaal buiten.”, zei Josefien toen ik haar vroeg naar de studiekeuze van haar zoon Matthijs (17 jaar oud en zit in 6 VWO)

Ze had wel geprobeerd er met hem over te praten, maar dat wilde hij eigenlijk niet en die gesprekken liepen op niets uit. Ze wist dat hij geen afspraak met zijn decaan had gemaakt en hij gaf keer op keer aan dat hij geen hulp nodig had. Dus ze begon de gesprekken te mijden. Is dit herkenbaar voor jou als ouder?

Erover pratend met vriendinnen kreeg ze reacties als “Ieder kind heeft recht op experimenteren, dat hebben wij toch vroeger ook gedaan, Josefien?” en “Hij is volgend jaar volwassen hoor en hij moet echt gaan leren om op eigen benen te staan” en “Al is het moeilijk voor je, je moet hem toch gaan loslaten en zijn weg laten gaan”.

Klopt dat wel? Is het de kroon op haar werk als ouder als Matthijs 18 wordt en zijn diploma op zak heeft? Stopt haar betrokkenheid daar en hoeft ze hem daarom nu al niet meer te helpen bij zijn keuzes?

Het probleem was juist:
Het was geen beslissing geweest om haar zoon zijn eigen boontjes te laten doppen, maar ze had haar gevoel van machteloosheid over het mislukken van de studiekeuze-gesprekken laten winnen.

Hiermee wil ik je waarschuwen voor een mega valkuil van ouders van kinderen in de studiekeuzeleeftijd. Namelijk denken dat je kind het allemaal maar zelf moet kunnen.

Natuurlijk heeft elke jongere recht op experimenteren, dat juich ik ook zeker toe. ‘Learning by doing’ is een heel krachtige manier om er achter te komen wat wel en vooral wat NIET bij je past.

Maar uit eigen ervaring weet ik ook dat het jaren kan duren voordat je daarachter komt. Het is helemaal niet ongebruikelijk om daar pas rond je 35ste achter komen.

Bovendien is de ‘trial-&-error-methode’ van een aantal keer van studie veranderen tegenwoordig heel prijzig. De vroegere studiefinanciering is immers omgezet in een lening  genaamd ‘studievoorschot’.

Maar vooral: de onzekerheid die jouw zoon of dochter nu als puber ervaart, duurt onnodig lang voort. Deze onzekerheid is ook de reden dat ze vaak zo verdedigend reageren in de studiekeuze-gesprekken. (lees in dit kader het artikel ‘Het gaat helemaal niet over de studiekeuze’)

Ik ben 100% voor zelfstandigheid en zelfredzaamheid van jongeren, alleen de vraag is of hij of zij daarop toegerust is. Leiden middelbare scholen jongeren op tot zelfstandige individuen, die zichzelf goed kennen en hebben geleerd keuzes te maken?

Daar is nog heel veel winst te behalen.

Jongeren tot 25 jaar hebben het nodig om goed begeleid te worden. Als ouder ben je de belangrijkste persoon van invloed bij de studiekeuze. Belangrijker dan docenten, mentoren, decanen en vrienden.
Het is dus zaak dat je leert hoe je je kind goed kunt begeleiden, of dat iemand je helpt met de begeleiding.

Reflex Consult geeft interactieve ouderavonden op middelbare scholen om juist daarbij te helpen. Laat me alsjeblieft weten als je denkt dat jullie school daar baat bij zou hebben (mail naar tamara@reflexconsult.nl), dan leg ik contact met hen.

Hartelijke groet,

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult